Η πολιτική δεν μπορεί να αντικρίζει το λαό σαν μια αναλλοίωτη ποιοτικά μάζα. Αντίθετα πρέπει να τον αντικρίζει σαν υλικό που μπορεί να μεταπλαστεί και που μπορεί να βελτιωθεί, ώστε να γίνει άξιο των δικών της ανώτερων επιδιώξεων.

Γι’ αυτό πρώτο έργο της πολιτικής είναι η Παιδεία, αυτό που παράλληλα με οποιοδήποτε άλλο έχει χρέος να προαγάγει ο αληθινός πολιτικός.

Γι’ αυτό ισχύει στον αιώνα, μεστός από αλήθεια, ο λόγος του Σωκράτη στον «Γοργία» του Πλάτωνος
“Οἶμαι (=νομίζω) μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληθῶς πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν”

Και αυτό μόνο και μόνο, διότι, από το πρωί ως το βράδυ δίδασκε και επαίδευε.

Γι’ αυτό ήταν αληθινά άξιος πολιτικός ο Σωκράτης.

Η όποια πολιτική για την παιδεία υπόκειται στην ανυπέρβλητη προϋπόθεση του χρονικού βάθους, καθώς, για να γευτούμε τους καρπούς της, μετά από μια πλήρη πετυχημένη εφαρμογή της, χρειαζόμαστε δύο δεκαετίες, στις οποίες να έχει εξασφαλιστεί η ανεμπόδιστη συνέχεια της.

Πρόσφατα ο υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Ανδρέας  Λοβέρδος, διετύπωσε δημόσια την πεποίθηση του ότι η χάραξη μιας νέας πολιτικής για την παιδεία δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο.

Και είναι εξαιρετικά σημαντικό το ότι στο ρόλο του σχολείου η Πολιτεία εντάσσει και τη σωστή διατροφή και την άθληση, την πρόληψη των μολυσματικών ασθενειών, την καταπολέμηση του ρατσισμού και γενικά όλες τις δράσεις που διαμορφώνουν έναν δημοκρατικό πολίτη υπεύθυνο και σωματικώς υγιή.

Σ’ αυτόν άλλωστε το ρόλο του Σχολείου καταλήγουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί που ασχολούνται με την εκπαιδευτική πολιτική, όταν μάλιστα οι μελέτες τους αποδεικνύουν ότι η μέγιστη αξιοποίηση ενός συγκεκριμένου ποσού που δίνεται για την εκπαίδευση επιτυγχάνεται, όταν τούτο δίνεται στην προσχολική ακόμη ηλικία στις ασθενέστερες οικονομικά κοινωνικές ομάδες.

Για το σκοπό της αδιασάλευτης συνέχειας, στην οποία προαναφέρθηκα, θεσμοθετήθηκαν το «Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής  (Ι.Ε.Π.)» με το Ν.3966 του 2011, το οποίο λειτουργεί ως επιτελικός και επιστημονικός φορέας με κύριο σκοπό την επιστημονική έρευνα και μελέτη θεμάτων τα οποία αφορούν στην Α/θμια και Β/θμια Εκπ/ση και την μετάβαση από τη Δευτεροβάθμια στην Τριτοβάθμια Εκπ/ση. Και το «Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής για την Παιδεία (Σ.Ε.ΠΟ.Π.)» το οποίο θεσμοθετήθηκε με το Ν. 4283/10-9-2014 (δηλαδή πριν λίγες ημέρες). Στις αρμοδιότητές του συμπεριλαμβάνεται η διατύπωση γνώμης ή παροχή συμβουλής για την αξιολόγηση της ασκούμενης πολιτικής στην εκπαίδευση όσο και στη διαμόρφωση και εφαρμογή νέων πολιτικών.

        Το Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής για την παιδεία έχει πρόεδρο τον υπουργό και μέλη όλους τους διατελέσαντες υπουργούς παιδείας, ώστε να εξασφαλίζεται η απαραίτητη συνέχεια στην ασκούμενη πολιτική για την Παιδεία.

        Στο 5^ο Διεθνές Συνέδριο EducationPolicies 2014 με θέμα: Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Τάσεις στην Εκπαίδευση: Οι επιρροές τους στο ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα, έχουμε την τύχη να παρακολουθήσουμε τις εισηγήσεις έγκριτων επιστημόνων που ασχολούνται με την εκπαιδευτική πολιτική σε διεθνές και εθνικό επίπεδο.

        Εισηγήσεις που αναφέρονται στους πολυπληθείς τομείς της εκπαιδευτικής πολιτικής, που συναποτελούν την κύρια βάση, το κύριο θεμέλιο για την ανάπτυξη και στερέωση ενός υγιούς κράτους, πολιτισμένου, ελεύθερου ουσιαστικά δημοκρατικού με πολίτες που σέβονται τους θεσμούς που απορρέουν από αυτούς γι’ αυτούς.

        Ο πλούτος των εισηγήσεων σε συνδυασμό με τη χρονική στενότητα του Συνεδρίου αποτελεί κατά την προσωπική μου άποψη, το μειονέκτημά του, που είναι οι παράλληλες – ταυτόχρονες συνεδρίες, τις οποίες, είμαι βέβαιος, ότι όλοι μας θα θέλαμε, αν ήταν δυνατόν, να παρακολουθήσουμε.

        Ευχαριστώ θερμά τα συνεργαζόμενα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, το παιδαγωγικό τμήμα της Ανώτατης Σχολής Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, όπως και το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα: Μοντέλα  Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Εκπαιδευτικών Μονάδων του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

        Συγχαίρω το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Εκπαιδευτικών Μουσικής Αγωγής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και δη την πρόεδρο κα. Μαρία Αργυρίου και τον γενικό γραμματέα κ. Ανδρέα Πριονά, διότι στην επιστημονική και καλλιτεχνική τους άσβεστη φλόγα οφείλεται η πραγμάτωση αυτού του Συνεδρίου που αποτελεί πλέον θεσμό για τα εκπαιδευτικά δρώμενα και, αφού ευχαριστήσω τους οικοδεσπότες, τα «Εκπαιδευτήρια Λαμπίρη» για τη φιλοξενία τους, κηρύσσω την έναρξη του Συνεδρίου.

  Χαιρετισμός  Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης Αττικής, κυρίου Δημητρίου Γκίνη, στο 7^ο Πανελλήνιο

Συνέδριο του Ελληνικού Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης,  με θέμα

«Μεγάλοι  Έλληνες και Κύπριοι Παιδαγωγοί από την Αρχαιότητα έως Σήμερα: Εκπαιδευτική Συμβολή και

Παιδαγωγική Μνήμη» (10-12/10/2014)

     Ο κεντρικός λόγος της παιδείας σε μια δημοκρατική κοινωνία είναι αναμφισβήτητος. Κι αυτό γιατί «εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη», κατά τον πρόδρομο της Eθνεγερσίας, Ρήγα Φεραίο.

     Θεωρώ, λοιπόν, εξαιρετική την πρωτοβουλία διοργάνωσης του παρόντος συνεδρίου με θέμα την εκπαιδευτική συμβολή μεγάλων Ελλήνων και Κυπρίων παιδαγωγών, καθώς μας παρακινεί να ταξιδέψουμε σε μια συναρπαστική ελληνική διαδρομή, με πρόσωπα, ιδέες, μεθόδους παγκόσμιας ακτινοβολίας και μοναδικής προσφοράς στην εκπαίδευση, την παιδεία, την παιδαγωγική, τη μόρφωση, την καλλιέργεια, τον πολιτισμό.

     Ο όρος «Παιδαγωγική» εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ελληνική αρχαιότητα και συνδέεται με την αρχαία ελληνική λέξη «παῖς». Σημαίνει, αρχικά, όχι την επιστήμη αλλά την «τέχνη της ανατροφής των παιδιών». Από την αρχική αυτή ερμηνεία μέχρι και τη συγκρότησή της ως επιστήμη, η παιδαγωγική ακολούθησε μια μακρά πορεία στη διάρκεια των αιώνων, κατά τoυς οποίους διατυπώθηκαν ποικίλες παιδαγωγικές θεωρίες.

      Η αφετηρία της ιστορίας της αγωγής ταυτίζεται με την αφετηρία του ανθρώπινου πολιτισμού. Ιδιαίτερα δε η ιστορία της ελληνικής αγωγής κατά την αρχαιότητα θεωρείται ως η κοινή αφετηρία για την εξέλιξη της παιδαγωγικής σκέψης στον επονομαζόμενο δυτικό κόσμο.

      Αναφέρω ενδεικτικά τον περίφημο ομηρικό στίχο « αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων», που τόσο εύγλωττα καταδεικνύει το σκοπό της αγωγής στους ομηρικούς χρόνους, το ιδεώδες του «καλοῦ κἀγαθoῦ» πολίτη της κλασικής Αθήνας με το οποίο προβάλλεται η ανάγκη ισόρροπης ανάπτυξης σώματος και πνεύματος με παράλληλη έμφαση στη δημοκρατική αγωγή και, φυσικά, τη ρήση του μεγάλου δασκάλου των αιώνων, Σωκράτη, «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» που διακηρύττει την αξία της επίπονης και διαρκούς ενασχόλησης με την αναζήτηση της αλήθειας. Άλλωστε, όπως είναι ευρέως γνωστό, η μαιευτική μέθοδος διδασκαλίας του Σωκράτη και η συνεπακόλουθη αυτενεργός συμμετοχή του μαθητή στη διαδικασία της μάθησης αποτελούν σήμερα θεμελιώδεις διδακτικές αρχές.

     Ο Πλάτων, μαθητής του Σωκράτη και βαθιά επηρεασμένος από το δάσκαλό του,  στο κύριο πλαίσιο της φιλοσοφίας του  θέτει την ανατροφή των νέων και την παιδεία. Δίκαια πολλοί μελετητές προσδιορίζουν την Πλατωνική φιλοσοφία παιδαγωγική!  Μέσα από τα αριστουργήματα «Πολιτεία», «Νόμοι», «Τίμαιος», στόχος του  είναι η διαπαιδαγώγηση, η μέγιστη βελτίωση του ανθρώπου και η επίτευξη του αγαθού η οποία κατακτάται με την αρμόζουσα ανατροφή και παιδεία!

     Αλλά και ο μαθητής του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης, αναμφίβολα ο συστηματικότερος και μεθοδικότερος νους της αρχαιότητας, ο τρίτος του μεγάλου τριπλού αστερισμού της αρχαιοελληνικής σοφίας που έθεσε τα φιλοσοφικά θεμέλια του δυτικού πολιτισμού, εκφράζει τις παιδαγωγικές του αντιλήψεις κυρίως στα έργα του «Πολιτικά» και «Ηθικά Νικομάχεια» πρεσβεύοντας ότι σκοπός της αγωγής είναι η καλλιέργεια της αρετής που οδηγεί στον ευδαίμονα βίο.

     Η σπουδαιότητα αυτών των παιδαγωγικών αρχών αποδεικνύεται από τη διαχρονικότητά τους και το βαθμό στον οποίο επηρέασαν τους μετέπειτα παιδαγωγούς.

     Αξίζει να αναφερθούμε στις παιδαγωγικές σκέψεις που μνημονεύονται στο σύγγραμμα του Χαιρωνέως φιλοσόφου Πλουτάρχου, «Περί παίδων αγωγής», στο πλούσιο περί αγωγής συγγραφικό έργο των Πατέρων της Εκκλησίας, και, φυσικά, στην τεράστια συμβολή εξεχόντων εκπροσώπων του Νεοελληνικού Διαφωτισμού – Αδαμάντιου Κοραή, Ιώσηπου Μοισιόδακα, Ρήγα Φεραίου κ.α.

      Οι εκλεκτοί εισηγητές θα αναφερθούν εκτενώς στη συμβολή όλων αυτών στη σύγχρονη παιδαγωγική επιστήμη αλλά και στην αξιόλογη συνεισφορά των παιδαγωγών του 20^ου αιώνα, (Γληνός, Δελμούζος, Τριανταφυλλίδης, Παπανούτσος κ.α.). Φωτεινά μυαλά, παιδαγωγοί που δεν υπολόγισαν δυσκολίες και προσωπικό κόστος και καθιέρωσαν λαμπερές πρακτικές για τους εκπαιδευτικούς, τους πολίτες, μέσα από προοδευτικές ιδέες.

     Ας μη λησμονήσουμε να αναφερθούμε στη θαλασσοφίλητη Κύπρο που έχει να αναδείξει μέγιστες φωτεινές προσωπικότητες στο χώρο της Παιδείας και της Παιδαγωγικής. Θα ακούσετε για το Ζήνωνα από το Κίτιο της Λάρνακας, δημιουργό της φιλοσοφικής σχολής του στωικισμού, το μαθητή του Περσαίο, στωικό φιλόσοφο και γεωμέτρη, για τον μαθηματικό διανοητή των σπειροειδών καμπύλων, τον Περσέα, αλλά και δεκάδες άλλους αρχαίους, νεότερους αλλά και σύγχρονους.

    Εν κατακλείδι, επιθυμώ να τονίσω ότι θεωρώ αυτό το Συνέδριο ιδιαίτερα σημαντικό και ελπιδοφόρο, αφού μπορεί να συνθέσει ιδέες, προτάσεις, μεθόδους,  ώστε η Εκπαίδευση και η Παιδαγωγική στη σύγχρονη Ελλάδα, να μην εξαντλείται στο ένδοξο οικουμενικό χτες, αλλά στον τρόπο με τον οποίο θα βελτιώσει το σήμερα για τα παιδιά μας, τους δασκάλους, την κοινωνία, τη δημοκρατία, την Ελλάδα, τους Έλληνες!!!...

    Επιτρέψτε μου να κλείσω με τη φράση της διάσημης Ελληνίστριας, JaquelinedeRomilly (Ζακλίν ντε Ρομιγύ): «Όποιος σκέπτεται σήμερα, σκέπτεται Ελληνικά, έστω κι αν δεν το υποπτεύεται».

     Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου σας!!

http://blogs.sch.gr/sxolsymv/2014/10/20/seminar/

 NEO!  Οριστικοί Πίνακες Υποψήφιων Αναπληρωτών ΕΒΠ
για ΣΜΕΑΕ  2014-15